Hoi wereld,

Vrijdag was het zover: ik mocht met mun wereldreizigers mee op avontuur. Geen tropisch eiland of luxe jetsettrip dit keer – nee, ditmaal ging de reis naar het bruisende hart van midden-Nederland: het mondaine, kosmopolitische Soest. Oftewel: op bezoek bij opa en oma! Zodra het parkeerterrein van Appie H. in zicht kwam, wist ik hoe laat het was. Snuit op scherp, smaakpapillen beginnen te druppelen. De voordeur zwaait open en daar stond… Opa, met in z’n handen: de Sjeftrommel. Een heilige graal, tot de nok gevuld met tongstrelende snekkies. Voor ik ut wist vielen de lekkernijen in vrije val zo rechtstreeks mun slokdarm in. Na de welkomstsnek brak het koffiemoment aan. Oma schoof een schaal kokosmacronen op tafel. Nieuwsgierig ging ik op mun achterpoten staan. “Nou, kom maar door met dat schuimige bolletje geluk,” dacht ik nog. Maar nee hoor… wat een gore derrie! Serieus, alsof je een dode kokosnoot staat af te likken. Bah! Snel weer een stukje salami om de smaak weg te poetsen. Die met de korte beentjes had er duidelijk minder moeite mee. Twee bakken koffie en vier macroontjes verdwenen in zijn gulzige smoelwerk alsof het niks was. Ik zat ernaast en dacht: baasje, doe ff normaal – we zitten hier met de femmelie! Maar goed, na gezellig wat bijkletsen en nog een paar broodjes salami kon ik voldaan en met een mooi vol buikske de auto weer in. Terug naar ons eigen Brabants paradijsje.

Een dikke poot van Sjef